Hypocrisy

Jesteś tak piękna, a jednak bije od ciebie brzydota
Mówisz, że jesteś wspaniała, ale to kłamstwo
Oczy twe błyszczące i głębokie są jednak puste
Karmisz się strachem i próżnością
Wyśmiewasz słabości i drwisz z marzeń
A słowa twe słodkie niczym cukierek
Tak naprawdę są gorzkie i pełne jadu

Pożarłaś już wiele istnień, ale nadal cierpisz głód
To twoja kara i jednocześnie nagroda
Twój chory apetyt na słabości nie ma końca
Sama karmisz się kłamstwami i udajesz że o tym nie wiesz
Twa egzystencja trująca pętla, pełna smrodu i zgnilizny

Wielokrotnie zabijano cię
A jednak odradzasz się na nowo by znowu umrzeć i znów się odrodzić
I będzie to trwać nadal aż przestaniesz być potrzebna
Przestaniesz być powietrzem dla słabych
Bo oni staną się silni, zamkną cię w pudełku i wyrzucą na dno zapomnienia
Będziesz tam tkwić aż na nowo nie zostaniesz wezwana
By znów ucztować na słabości i kłamstwie

A imię twe to...